Historische gebeurtenissen van Aogel United in het jaar 2022.
Vrijdag 18 mrt 2022.
18 maart is een historische dag in het bestaan van Aogel United.
Op 18 maart 1972 is namelijk Aogel United opgericht in de buurtschap Agelo door
een stel jongens van de basisschool te Agelo. Sindsdien heeft deze vereniging
aardig aan de weg getimmerd en is een begrip geworden in de regio. A.U. is,
arrogant gezegd, plaatselijk wereldberoemd geworden.
Dit betekende dus dat Aogel United in 2022 haar 50 jarig jubileum kon vieren.
Tevens is er nog een 50-jarige jubileum te vieren binnen de vereniging.
Johan Burink is, als lid van het eerste uur, vanaf de oprichting de secretaris
van Aogel United.
Er werd een speciale jubileum commissie in het leven geroepen om de festiviteiten
in goede banen te leiden. En deze is voortvarend aan de gang gegaan.
Zo heeft allereerst Herman in samenwerking met Tine ieder lid een felicitatie
toegestuurd in de vorm van een kaartje met enkele historische foto's.
Hieronder zie je de scans van het jubileumskaartje:
Zondag 20 mrt 2022.
De eerste bijeenkomst van het jaar hebben we door al het corona-gedoe pas in maart
op het programma kunnen zetten. Het is gebruikelijk om de eerste bijeenkomst in
te richten als de nieuwjaarsreceptie.
Henk Krop heeft op 20 maart deze bijeenkomst georganiseerd. Om klokslag 10.00 uur
verzamelden we ons in het
"Stadscafé In Den Guldene Crone" in het hartje van Ootmarsum.
Als welkomstdrankje namen we aan de stamtafel een heerlijk bakje koffie met
een koekje ernaast.
Opeens werden Ben M. en Herman een klein beetje zenuwachtig en begonnen heen en
weer te "gengelen". Ergens haalden ze een bos bloemen en een cadeau vandaan,
iedereen zat verbaasd te kijken. Ben en Herman meenden Johan Burink in het
zonnetje te moeten zetten. Johan was namelijk de vrijdag daarvoor, op 18 maart,
50 jaar in dienst als secretaris van Aogel United. De bos bloemen was natuurlijk
voor zijn Ria. Het cadeau, dat de jubilaris zichtbaar verrast in ontvangst kon
nemen, bestond uit een bronzen beeltenis van een uil. Voorzitter Ben had daarbij
de uitleg dat het een afbeelding was van de
"Uil van Minerva". Die uil was in de
klassieke oudheid een symbool van kennis, wijsheid en scherpzinnigheid. Volgens
Ben was dit van toepassing op de secretaris als wijste man van de vereniging.
Zo, na de nodige plichtplegingen konden we weer overgaan tot de orde van de dag:
het nuttigen van een pilsje.
Nu had Henk nog gezorgd voor een broodjesmaaltijd. Er waren heerlijk belegde
broodjes in overvloed, volgens de ober had Henk aangegeven dat we gezonde eters
waren. Voor jaren terug ging dat nog wel op, maar met het verstrijken van de
jaren is er toch de sleet opgekomen. Maar we hebben ons er nog aardig doorheen
geslagen.
Voor menig café bezoeker waren we geen onbekenden, ook de
"Paoskearls" kwamen nog
even langslopen. En buiten op het kerkplein werden de deelnemers aan de
"Arctic Challenge" verwelkomd.
Hiermee kwam ook een einde aan deze prachtige langverwachte bijeenkomst.
Hieronder zie je nog enkele foto's van Harry:
Zondag 20 apr 2022.
De bijeenkomst van de maand april werd georganiseerd door Henk Stevelink. Op
zondag 10 april om 10.00 uur kwamen we bijeen bij de
brandweerkazerne in Ootmarsum.
Kazernecoördinator, Harald Schulten verwelkomde ons in de bedrijfskantine van de
kazerne. Daarbij werd hij bijgestaan door Hans en Raymond. Met een lekker bakje
koffie begonnen we met een rondetafelconferentie. Tijdens dit onderhoud kregen we
uitgebreid tekst en uitleg over de werkwijze, materieel, veiligheid enz. van de
brandweer in Ootmarsum maar ook van de
veiligheidsregio "Twente". Natuurlijk
konden we allerhande vragen stellen, waar we gretig gebruik van maakten.
Vervolgens maakten we ons voor een rondleiding door de kazerne. Allereerst was
er de kleedruimte waar de bedrijfstenues van alle brandweerlieden zodanig klaar
lagen, die ze in zeer korte tijd konden aantrekken om zo snel mogelijk te kunnen
uitrukken.
In de garage stond een wagen paraat, alsmede enkele serviceauto's. Bovendien
stonden er nog enkele antieke voertuigen en blusmaterieel.
We kregen uitleg over de wagen met al zijn apparatuur en veiligheidsmiddelen.
Het was indrukwekkend hoe uit de doeken werd gegaan hoe alles in zijn werk gaat
bij een brand of een andere calamiteit.
Na deze rondleiding namen we afscheid van de heren. Na een kleine wandeling naar
de overkant van de straat bezochten we
Café Cafetaria "De Mors". Daar had Henk
voor ons een tafel gereserveerd. Natuurlijk kon een biertje of een wijntje niet
ontbreken. Tegen het eind van dit bezoek verorberden we nog een beste gehakbal.
Daarmee kwam tevens een eind aan deze interessante bijeenkomst.
Hieronder zie je nog enkele foto's van Harry:
Zondag 22 mei 2022.
Jan Vloothuis organiseerde de bijeenkomst van de maand mei. Op zondag 22 mei
om 10.00 uur kwamen we bijeen bij Jan op de boerderij in De Lutte.
Er werd begonnen met het bakje koffie met appelgebak. De inleidende gesprekken
kwamen daarbij snel op gang. Maar Jan had nog een super actieve bezigheid in petto.
Op de perfecte "Jeu de boules" banen begonnen we met de strijd met de loodzware
ballen. Het was direct al duidelijk dat professional Jan zelf in het voordeel was.
Dat werd ook gezegd van de kegelaars onder ons, maar dit konden we niet met
bewijzen staven.
Na de wedstrijdjes werden de ballen verzameld en namen we plaats aan de picknick
tafels. Met het lekker warme zonnetje in de nek en het koele biertje en wijntje
in de hand, beseften we pas hoe goed we het wel niet hadden. En dat er grote
groepen mensen het minder treffen.
Onder de gesprekken door kwam Ria nog een paar keer langs met van die heerlijk
wegzuigende kippenbilletjes.
Na enkele uurtjes was het welletjes en namen we afscheid.
Weer een geslaagde bijeenkomst.
Harry heeft nog enkele fotootjes gemaakt:
Donderdag 9 jun 2022.
Fotoshoot Jubileum
Op 18 maart 1972 werd Aogel United opgericht. Dat betekende dat er in 2022 het
50-jarig jubileum kon worden gevierd. In de loop van 2021 werd daarom een
jubileumcommissie in het leven geroepen, bestaande uit Ben, Herman en Johan.
Deze commissie is voortvarend te werk gegaan en een programma uit de grond gestampt
die klonk als een klok. Het hoogtepunt zou een 3-daagse busreis in juni zijn met
een super de luxe touringcar van
Ter Beek Reizen uit Tubbergen.
Slechts enkele leden waren helaas niet in staat om aan de reis deel te neme. Deze
thuisblijvers werd echter een diner in het vooruitzicht gesteld bij "Max" in
Groot Agelo. Dit diner zou in overleg plaatsvinden op 17 juni.
Tevens heeft de commissie gemeend een redactioneel stuk in de regionale krant
Tubantia te plaatsen.
Tevens moest dit artikel opgeleukt worden met een teamfoto, die geschoten moest
worden op een karakteristieke plek in ons Agelo. De keuze viel op de
"Oriënteertafel" op de Kuiperberg. Daar hadden we een geweldig uitzicht over
het grootse Agelo.
Op donderdag 9 juni 2022 werd de fotoshoot gepland op die prachtige locatie.
Ook het weer werkte mee. Het was helder weer, waardoor we een oneindig vergezicht
hadden. Voor de grootste verrassing zorgde Ben. Hij had voor iedereen een
geweldig mooi jubileums poloshirt meegebracht in een moderne kleurstelling.
Om het verhaal compleet te maken had Johan nog gezorgd voor een voetbal en een
enorm spandoek met daarop het logo van Aogel United. Dit spandoek zou
de rode draad zijn tijdens het komende weekend.
De fotoshoot door de fotograaf van de Tubantia was in een poep en een scheet gebeurd.
Bij de praatsessie daarna, bij de bekende oriënteertafel en het prachtige uitzicht,
kon het bakje bier en de fles wijn natuurlijk niet ontbreken.
De krant "Tubantia" was deze avond supersnel, want in de loop van de avond stond
het artikel met foto's reeds op het internet.
Reeds de volgende dag stond het artikel ook al in de Oldenzaalse editie van de Tubantia.
Hier komen nog enkele foto's van Harry:
Zie hieronder enkele screenshots van het artikel op internet.
Vrijdag 10 jun 2022.
Busreis Rüdesheim dag 1.
Het uur U brak aan. 10 juni 2022 om 08.00 stond in Tubbergen bij
Ter Beek Reizen
de zeer luxueuze
Luxury Class touringcar gereed voor vertrek.
Bij deze eerste opstapplaats verzamelde zich de eerste groep van Aogel United. Weliswaar
bestond deze groep uit slechts 2 personen, maar toch. Johan en Ria Burink maakten als
eerste kennis met chauffeur Jan Oude Nijhuis. Dagelijks laat hij zich door intimi
"Janny" noemen, dat deden wij dus ook maar. We hadden meteen het gevoel dat het
wel goed zat met Janny voor het komend weekend.
Na enig papierwerk konden we onze koffers inladen. Johan zeulde ook nog het
spandoek met zich mee voor een foto met bus en nieuw shirt. De bedoeling was in
eerste instantie om dit bij Ter Beek al te doen, maar we zijn over gegaan op 3
opstapplaatsen. Hopelijk gaat het dus later op de dag wel geschieden.
Janny liet de luxe spelersbus over de Reutummerweg naar de "Stadsweide"" in Ootmarsum
zoeven. Op deze parkeerplaats stapten 16 personen in de bus. Na kennismaking met
Janny en het inladen van de koffers, nam iedereen plaats in de bus. De gezellige
rondzit achterin de bus was daarbij zeer in trek.
Voor de laatste opstapplaats reden we naar Oldenzaal nabij het appartement van
Ben en Ria. Hier stapten de laatste 7 personen op de spelersbus. Hiermee was het
gezelschap voor de komende dagen compleet. Aan de gezichten te zien, was iedereen
in de winning mood voor een grandioos weekend.
Nu was het zaak om via de kortste route over de autobahn naar het zuiden af te
zakken. Ben Mittendorff nam de gelegenheid te baat om een woord tot de aanwezigen
te richten. De preses van de vereniging memoreerde aan de ontstaansgeschiedenis
van deze unieke club. Hij refereerde aan de vele hilarische momenten, maar vergat
ook niet de leden die er die dag helaas niet bij konden zijn. Ook was er een moment
van aandacht voor onze dierbare overledenen. Verder maakte hij er weinig woorden
meer aan vuil en wenste iedereen en Janny een geweldig weekend.
De eerste tussenstop was bij het
Van der Valk Hotel in het Duitse Gladbeck.
Hier konden we genieten van een zeer goed ontbijtbuffet. Hier waren we ook
wel aan toe en de gezelligheid kende geen tijd, maar we moesten wel verder. Het
begon ietsjes te regenen bij het verlaten van het hotel en we waren net van plan
om met spandoek en bus een foto te maken. Maar er zouden zich die dag vast nog
wel momenten aandienen.
We koersten nu richting Koblenz, waar de Rijn en de Moezel samenvloeien. Op het
zogenaamde
"Deutsches Eck" stond een monument voor de Duitse eenheid. Die hebben we
natuurlijk helemaal beklommen. Er was echter meer belangstelling voor de "biergarten""
vlak bij het monument. Nog snel een fotootje zonder spandoek gemaakt.
En verder reden we weer naar
""Rüdesheim am Rhein".
Om de tijd te doden zette Janny heel toepasselijk de film
"De beentjes van Sint-Hildegard" op het scherm. Nu werd het ook tijd om de
goedgevulde koelkast aan te spreken. Bier, wijn en frisdrank behoorden tot het
keuzemenu. Naast de oude koeien uit de sloot, was er ook genoeg gespreksstof uit
de huidige woelige wereld om ons heen.
Rüdesheim naderde en het avonddiner lonkte naar ons. Maar toen sloeg het noodlot
toe. Plotseling stonden we voor een wegopbreking en aan de Tom Tom hadden we ook
niet veel. Na veel draaien en keren, geraakten we ook nog midden in een woonwijk
met links en recht geparkeerde auto's. Dan maar honderden meters achteruit en
opnieuw proberen. Janny bleef wonderbaarlijk zo rustig "as nen boon in'n pot"
en etaleerde wat hij in huis had als elite-chauffeur bij Ter Beek. Zonder ook maar
één krasje op onze spelersbus, wist hij het gevaarte door de nauwe straatjes te
loodsen. En waarlijk ineens stonden voor ons hotel:
"Altdeutsche Weinstube".
We werden ontvangen door "Julia", de voorbeeldige eigenaresse van het familiehotel.
Na ontvangst van de kamersleutel was er nu even tijd voor onszelf. Zo konden
we ons een beetje acclimatiseren in de nieuwe omgeving.
Aan het eind van de middag konden we in het hotel aanschuiven aan het 3-gangen diner.
Het was een heerlijk diner volgens de kenners onder ons.
We hadden nog tijd over voor we de stad in zouden gaan. Een voor een druppelden ze
binnen op de binnenplaats van het hotel. Een drankje was zeer welkom en iedereen
zat op z'n gemak achterover in de stoel.
Met de voltallige selectie konden we onder aanvoering van Janny de tocht beginnen
naar het beruchtste horecasteegje in Rüdesheim:
"De Drosselgasse". Na enig gedrentel
heen en weer moest het er toch maar van komen. We trokken onze stoute schoenen aan
en glipten naar binnen bij muziek- en dansgelegenheid:
"Bei Hannelore".
De dansers onder ons kwamen zeer wel aan hun trekken, terwijl de drinkers zich ook niet onbetuigd
hebben gelaten. Het was een gezellige boel die avond. Maar ook hieraan kwam een eind,
een gedeelte van de groep ging terug naar het hotel, terwijl de rest zich nog bij
"Breuer's Rüdesheimer Schloss" ging vermaken.
Daarmee was dag 1 ten einde.
P.S. Wie het weet, mag het zeggen. Jan Vloothuis heeft, naar het schijnt een
"koppel vrouwleu" achter het gat aan gehad, die wel hele intieme vragen op hem
afgevuurd hebben. Daar heeft hij zeer vage antwoorden op gegeven. Daar namen die
vrouwen geen genoegen mee en zouden er op terugkomen. Wordt vervolgd!
Hier volgen nog enkele foto's van diverse personen:
Zaterdag 11 jun 2022.
Busreis Rüdesheim dag 2.
De oude tegeltjeswaarheid: "'s morgens op tied, dan bi'j 'n heel'n dag op tied" is een waarheid
als een koe. Dus op tijd aan het ontbijt geeft je de hele dag meer tijd en rust.
Dit bleek niet voor iedereen te zijn weggelegd, want ook bij AU hadden we vroege
ontbijters en late. Maar ook de laatkomers kwamen niet te laat. In ons hotel konden
we gebruik maken van een uitgebreid buffetontbijt dat klonk als een klok.
De tweede dag in Rüdesheim werd een dag zonder bus, dus was er weer geen gelegenheid
om een foto met spandoek te maken. Vandaag was het tijd om cultuur en natuur op
te snuiven. Allereerst stond er een ritje met de
"Rüdesheimer Winzerexpress" door
de heuvelachtige omgeving op het programma. "Bello" voerde ons door de prachtige
wijngaarden met uitzicht over Rüdesheim en de Rijn. Terug in het stadje hadden we
nog enige schade aan een wagon. Dit was onze Janny toch niet overkomen.
Nu was er nog tijd te over om door de straatjes van Rüdesheim te gaan drentelen
op winkeltempo. De drentelvermoeidheid sloeg toe en dus plofte iedereen op een
stoel bij
"Hotel Rheinstein" op het buitenterras. De traditioneel ter plaatse
bereide "Rüdesheimer Kaffee" met een flink scheutje
"Asbach Uralt" is een ware
bezienswaardigheid. De grote stukken "Kuchen" in allerlei varianten vonden ook
gretig aftrek.
Redelijk voldaan begaven we ons nu naar boven naar voor een rit met de kabelbaan.
Janny organiseerde bekwaam de kaartjes voor de lift. Weg van al het lawaai in het
dal kwamen we boven uitgerust aan. Boven op deze heuvel staat het
"Niederwald Denkmal".
Ze hebben hier wel veel van die onwijs grote denkmalen. Maar het uitzicht was er
schitterend.
Hierna volgde nog een flinke wandeling door de bossen. Het was nog wel even puzzelen
welke route we zouden nemen, maar daar kwam Janny ook wel uit met enige hulp. Aan
het eind van deze wandelroute lag het "Jagdschloss Niederwald" waar we op het terras
verkneukelden we ons aan een frisje, wijntje of een pot Weizenbier.
De terugweg naar "Assmannshausen" legden we af per stoeltjeslift. We waren nog net
op tijd om op de boot te springen. Deze voerde ons terug naar Rüdesheim am Rhein. De
"blote konten" parade op de boot leverde toch nog wel enige hilariteit op onder de
aanwezigen, maar voor ons was dat geen nieuws onder de zon.
Terug in Rüdesheim trok de Drosselgasse iedereen weer naar zich toe. "Hannelore"
werd ook weer met een bezoek vereerd. De stemming werd hier langzaam aan weer
opgevoerd. De strijdkreet: "Wat döt nen boer in de piep" werd veelvuldig het
wijnlokaal ingeworpen. Daar vielen we wel mee op.
Het historische besef verdween naar de achtergrond, het was weer tijd om een hapje
te gaan eten. Ter Beek had tafels voor ons gereserveerd bij
"Gasthaus Drosselhof"
aan de Drosselgasse. Op het menu stond: "Rheinischer Sauerbraten mit Apfelrotkohl
und Kartoffelklößen" aansluitend kregen we ook nog de originele Rüdesheimer Kaffee
voorgeschoteld. Nu wou het noodlot dat enkelen onder ons een slechte Sauerbraten
op het bord kregen. De rest had uitstekende Braten gekregen. Wat is hier wijsheid?
Een paar man hebben later in een ander restaurant nog patat met een Bratwurst
kunnen bemachtigen. Daarmee was de kous af, wat het eten betrof.
Het werd langzaamaan tijd om de gezelligheid op te zoeken op onze laatste avond
in dit stadje. Daarmee kwamen we uit bij het
"Rüdesheimer Schloss". Die avond werd
de livemuziek verzorgd door een 3-mans formatie.
Er werd levendig gedanst en de stemming was opperbest. Nu trof Jan Vloothuis hier
weer de "koppel vrouwleu" die hij eerder had ontmoet. Die waren nogal geïnteresseerd
in het beroep van Jan. Dr. Jaan vertelde dat hij een praktijk had en gynaecoloog
was. Die vrouwen werden meteen wantrouwend: dat kon bijna niet waar zijn, iemand
met zulke handen als kolenschoppen moest een ander beroep hebben en geen
"Höhlenforscher". Ze werden in de waan gelaten maar Dr. Jaan kwam maar niet van
hun af, als hij dat al wilde.
Het bleef nog gewoon gezellig in de keet. Totdat gebroeders Burink besloten om de
knuppel in het hoenderhok te gooien. Ze begonnen samen een dans ten uitvoer te
brengen. Dit bijzondere geval bleef niet onopgemerkt. De vlam kwam in de pan en
de tent stond op zijn kop. Dans en polonaise met de hele zaal, waarbij de drie
muzikanten met passende muziek op de situatie inspeelden. En Dr. Jaan en z'n
vrouwen droegen ook hun steentje bij door "volle polle" mee te doen. Om klokslag 12 uur kapten de muzikanten
er echter mee en konden we nog de laatste drankjes achteroverslaan.
Daarmee kwam dan ook dag 2 aan z'n eind.
Hier zijn nog foto's van diverse personen:
Zondag 12 jun 2022.
Busreis Rüdesheim dag 3.
Dag 3 van de busreis stond in het teken van het afscheid nemen van Rüdesheim.
Uiteraard begonnen we weer met het uitgebreide buffet ontbijt. Tijdens het ontbijt
leek iedereen nog na te genieten van de geweldige slotavond in het stadje.
Na het ontbijt liep iedereen nog een beetje onwennig in de rondte. De koffers
werden ingepakt en naar de uitgang gezeuld. Toch was er nog even tijd om in de
patio de dag van gisteren na te beleven. En alsof het zo moest zijn, kwamen ook
de vrouwen van Dr. Jaan met hun koffers aangelopen. Dit gaf natuurlijk ook weer
de nodige gespreksstof over en weer. Het onvermijdelijke afscheid was onherroepelijk,
ook voor Dr. Jaan.
Janny had de bus voorgereden om, na het uitchecken bij het hotel, de koffers te
kunnen inladen. De kerels waren allemaal gekleed in het nieuwe jubileums shirt.
Vandaag moest het er dan toch van komen: de foto met bus en shirt.
Er stond deze morgen nog een bootreis op het programma. Stroomafwaarts voeren we
van Rüdesheim naar
Sankt Goar. Bij Sankt Goar werd de bootreis hachelijk, want
hier heeft de beeldschone dame "Loreley" menig schip tot zinken gebracht. Maar
vandaag had ze blijkbaar een dag vrijaf. De natuur langs deze vaarroute was
natuurlijk wel beeldschoon en adembenemend mooi.
Aangekomen in Sankt Goar was Janny in geen velden of wegen te bekennen met onze
bus. Dus hebben we daar maar diverse foto's gemaakt van de hele meute. Maar weer
zonder bus. Om de tijd toch nuttig te besteden, zochten en vonden we enkele leuke
terrasjes in dit schilderachtige stadje. Kaffee mit Kuchen was een van de meest
bestelde drankjes. Een glas weizen was een goede tweede.
Plots stond ook Janny weer voor onze neuzen, door wegomleggingen had hij ruim
drie kwartier rondgereden in de omgeving van Rüdesheim alvorens hier aan te komen.
Ook nu had hij de bus, een eind lopen, nog ergens kunnen parkeren. Maar alles
kwam in orde en konden we onze weg vervolgen.
De terugreis langs aanvankelijk toeristische routes verliep voorspoedig en de
rust keerde weer terug in het peloton. Onderweg aan de autobaan hielden we nog
een sanitaire stop bij een wegrestaurant. Menige "Magnum" werd er ook nog
verorberd. Vanaf hier reden we in een ruk door naar onze laatste bestemming op
de route.
Deze bestemming was bij het ons welbekende
restaurant "Seeblick" in Gronau. Hier
konden we genieten van een heerlijk driegangen diner als afscheid van onze
jubileumtrip. Tijdens dit diner werden Gerrit en Marjo nog op een prachtige
manier in de sterren gezet. Vandaag 12 juni was namelijk hun huwelijksdag, 41
jaar zijn ze nu getrouwd: hulde en gefeliciteerd.
Nu moesten we het laatste gedeelte van de etappe nog volbrengen en nog steeds
hadden we geen foto gemaakt met bus en shirt. Op een landweggetje in de Lutte
werd er dan plots gestopt om deze klus alsnog te klaren. Zo gezegd zo gedaan,
uit de bus, klaar staan en het spandoek uitrollen. Volgens zeggen zouden de
foto's schitterend worden in de ondergaande zon. Dat moeten we dan maar afwachten.
Bij de eerste stopplaats in Oldenzaal namen we afscheid van de eerste 7 personen.
Onderweg naar Ootmarsum werd er gebeld door Dr. Jaan: hij had z'n witte
doktersjas met eendenbek, in de bus laten liggen en die had hij de volgende dag
echt wel nodig in zijn praktijk.
In Ootmarsum werd afscheid genomen van nog eens 16 personen.
De laatste 2 personen
stapten uit bij de garage van Ter Beek in Tubbergen. Janny werd bedankt voor zijn
geweldige inbreng en vakwerk tijdens deze reis.
Iedereen was het er over eens: het was een geweldige happening.
Daarmee was dag 3 en de jubileums busreis ten einde.
Hier zijn nog foto's van diverse personen:
Vrijdag 17 jun 2022.
Thuisblijvers diner.
Door omstandigheden konden een vijftal leden helaas niet deelnemen aan de jubileums
busreis. Leo Alberink, Henk en Wilma Krop en Gerrit en Sini Wiegink werden daarom
getrakteerd op een uitgebreid diner bij
café-restaurant "Groot Agelo".
Op vrijdag 17 juni om 18.00 uur was het dan zover. Namens de jubileums commissie
werden ze welkom geheten door Ben en Johan. Herman kon niet aanwezig zijn,
maar hij was wel de drijvende kracht achter dit diner. Het idee hierachter
ontsproot dan ook uit zijn brein.
Het vijftal was zeer verguld met deze geste en heeft met volle teugen kunnen
genieten van het diner.
Hier volgen nog een paar sfeermomenten voorafgaand aan het diner:
Vrijdag 29 jul 2022.
De jaarlijkse BBQ.
Twee zomers lang hebben we ons niet kunnen verheugen op de BBQ bij Leo op de
boerderij, dankzij corona. Op vrijdag 29 juli was het dan eindelijk weer zover.
Bij schitterend weer was het toch weer ouderwets genieten onder de luifel
met Leo achter de barbecue.
Leo had de juiste voorzorgmaatregelen getroffen en gezorgd voor bbq-vlees van
zijn huisslager Linderman. Het ontbrak ons aan niets. Ook de schaal met heerlijke
bowl was weer aanwezig en natuurlijk ook het bekende beugelflesje bier van de
brouwer uit Enschede.
De gezelligheid met op de achtergrond een muziekje, maakte
de avond compleet. Tevens hadden we nog een heleboel verhalen in te halen van
de afgelopen twee jaar.
De tijd vliegt en vloog, vandaar ook dat we zonder het te weten aan het eind
van de avond kwamen.
Bij de laatste rondvraag stelde Leo Wiegink zich op deze avond beschikbaar om
de fietsdag op 27 augustus te gaan regelen. Daarmee was dat ook weer geregeld
en konden we voldaan huiswaarts keren.
Zaterdag 27 aug 2022.
De fietsdag van 2022
We schreven zaterdag 27 augustus 2022 14.00 uur. Het was heerlijk weer en ook de
vooruitzichten waren schitterend. Met fiets en een goed humeur verschenen we,
gekleed in ons jubileumshirt, met 10 personen bij Leo Wiegink aan de Denekamperstraat.
Deze dag stond weer de jaarlijkse fietsdag op het programma met Leo en Joke als
organisatoren.
We namen in de tuin plaats onder een kapschuur. Deze was door Leo zelf, als
volleerd bouwvakker, opgebouwd. Je kon aan de bouwstijl zien dat bij hem degelijkheid
en robuustheid hoog in het vaandel stonden.
Nu had Joke flinke tijd besteed aan het kokkerellen in de keuken. Zij kwam op de
proppen met enkele grote pannen met heerlijke
soep met ballen. Deze werden
geserveerd met voldoende belegde broodjes. Het was werkelijk heerlijk. Smeuïge
verhalen met een biertje in de hand brachten de stemming er al goed in.
Maar goed, we zouden gaan fietsen. En Leo kennende zouden we wel eens een pittige
route voor de kiezen kunnen krijgen, en zo geschiede dan ook. Vanuit Ootmarsum
ging het aanvankelijk in rustig tempo richting Nutter over het Springendal.
Onderweg ontpopte Leo zich als een professionele excursie leider. Bij diverse
historische bezienswaardigheden (gedenkstenen, grafheuvels, vindplaatsen van
munten en een plaats waar tijdens WOII droppings plaatsvonden) had hij zijn
verhaal paraat. Na een lekke band bij Harrie en enkele omzwervingen over het
Springendal kwamen we uit bij de
watermolen van Frans in Mander. Dit was onze
eerste tussenstop. Joke was ons al voor en voorzag ons hier van drank met kaas
en worst. Degene die geen plaats had op de enige bank kon plaatsnemen op de
melkkruk, die Leo natuurlijk ook zelf had gemaakt van afvalhout.
Na dit kortstondige maar welkome onderhoud, maakten we ons op pad over
het Streu
richting Duitsland. Onderweg deden we nog de
"Hunebed van Mander" aan. Na uitvoerige
uitleg van Leo bij dit historische feit, werd het volgende deel van de route al
een stuk pittiger. Via kruip-door-sluip-door weggetjes kwamen we uiteindelijk uit
op de zogenaamde Duitse "Hooidijk".
Via Getelo (helaas was Jannie, onze Rüdesheim chauffeur daar niet thuis) ging het
in rap tempo binnendoor richting Nederland.
Nabij de grens was er weer een tussenstop, natuurlijk was Joke daar ook weer
aanwezig. Dit keer had naast de biertjes ook nog broodjes met heerlijke makreel
bij zich. Deze onderbreking kwam bracht ons weer op adem.
Het komende deel van de fietstocht was wel het meest pittige deel. Met onze
normale e-bikes moesten we een mountainbike route zien te trotseren. Hetgeen ons
wonderbaarlijk goed afging. Het pad voerde ons langs de
"Cirkels van Jannink",
waarna we weer op enigszins normale wegen in Vasse terecht kwamen. Vanaf hier
was de route naar Oud Ootmarsum nog maar een kleinigheid voor ons doorgewinterde
pedaleurs.
Ons eindpunt was bij het ons welbekende
"Eetcafé De Postelhoek". Hier konden we
op een aangename wijze acclimatiseren, n.l. aan de stamtafel met een potje bier
of glas wijn. Voor de inwendige mens had Leo nog een warm buffetje laten aanrukken.
Het zal duidelijk zijn dat de gezelligheid hier troef was.
Maar ook daar kwam een eind aan. Het was weer een topdag met ons allen.
Er volgen nog enkele fotootjes van Harry:
Zondag 18 sep 2022.
Gerrit Wiegink had de beurt voor het organiseren van de bijeenkomst van de maand
september. Op zondag 18 september om 10.00 uur kwamen we bijeen bij de "Noabers"
van Gerrit op de boerderij in Agelo. Die "Noabers" waren niet meer en minder dan
Leo en Kristel, beheerders van de monumentale familieboerderij
"Erve Broam"
Bij aankomst liepen we Leo met z'n honden al tegen het lijf. Hij wees ons de weg
naar een van de oude stallen. Deze stal was op geweldige wijze omgebouwd tot een
sfeervol café.
Hier werden we welkom geheten door de altijd vrolijke en actieve Kristel. Zij
voorzag ons van het bakje koffie met ouderwetse krentenwegge. Ons kent ons, dus
werd het snel een gezellige boel.
Maar al snel nam ze ons mee naar buiten, door het druilerige weer, naar de
koeienstal. Het was deze morgen de bedoeling om actief bezig te zijn. Om er een
wedstrijd element in te brengen werd de groep in drieën gesplitst. Het eerste
onderdeel was letterlijk het zoeken naar een speld in een hooiberg. En inderdaad,
dat was nog niet makkelijk. De eerste twee groepen kregen het binnen 4 minuten
niet voor elkaar. Maar toen kwam bij groep 3 het "Momentum": bij het ingaan van
de laatste seconde vond B.B. alsnog de speld in de hooiberg. Ben refereerde nog
aan de "hole in one", ooit door hem geslagen. Maar wat schetst onze verbazing:
scheidsrechter Kristel had geconstateerd dat de vondst buiten de tijdslimiet
geschiede. Dit was natuurlijk een duidelijk geval voor de VAR-arbiter. Maar deze
had, toevallig deze dag, heel teleurstellend een technisch mankement aan de apparatuur,
waardoor streepjes trekken onmogelijk werd. Dus restte ons niets anders dan
tegensputterend genoegen te nemen met deze scheidsrechterlijke dwaling. Er was
nog bij de bond van speldenzoekers navraag gedaan of de beslissing te
rectificeren viel.
Enfin, de knop omgezet en op naar het tweede en laatste onderdeel. Het
"hooivork darten" is een ludiek maar niet ongevaarlijke bezigheid. De hooivork sprong
nog wel eens ongecontroleerd een niet verwachte richting uit. De 3 groepen begonnen
enthousiast te werpen, maar het bleek toch nog lastiger te zijn dan verwacht
werd. Ook hier was arbiter Kristel niet van onbesproken gedrag. Ze had op z'n
zachtst gezegd er moeite mee om bij grensgevallen een duidelijk punt te maken.
We hebben er zelf maar geen punt van gemaakt, het werd tijd voor een alcoholische
versnapering.
Terug in het café aan de stamtafel werd Kristel haar eerdere arbitrale dwalingen
snel vergeven. Nadat ze de biertjes op tafel had gezet was alles weer koek en ei.
Ook de bittergarnituren vonden gretig aftrek. Al met al werd het weer een levendige
boel en werd de precaire situatie in Europa en de
miljoenennota onder de loep
genomen. We zullen door de zure appel heen moeten bijten en hopen dat de
"speciale operatie" snel ten einde zou komen.
Na het laatste rondje van de kastelein konden we Gerrit en Kristel bedanken voor
het onderhoudende gezelschap op deze morgen.
Hier komen nog enkele foto's van Harry:
Zondag 16 okt 2022.
Harry Wiegink nam de organisatie van de bijeenkomst van de maand oktober voor zijn
rekening. Op zondag 16 oktober waren we om 10.00 uur in groten getale aanwezig bij
hem thuis in Ootmarsum.
Josefien was reeds in de weer geweest om ons allen te voorzien van koffie met
koek. Aan het einde van het tweede kopje koffie nam Harry het woord zoals hij dat
kan. Hij schetste ons wat er die morgen op het programma stond. Welnu, hij had
zich na zijn pensioen ontpopt als een fervent
bijenhouder. Als beginnend imker
had hij zich in korte tijd zijn hobby eigen gemaakt. Zoem! Zoem!
Allereerst hield hij een videoreportage over zijn ontwikkeling en voortgang van
de hobby. Hij vertelde levendige verhalen bij de beelden die Josefien op het
scherm toverde. Wij luisterden aandachtig en stelden kritische vragen. Die vragen
werden vakkundig van commentaar voorzien.
Na deze presentatie was het tijd om naar buiten te gaan om met eigen ogen te
aanschouwen hoe zijn imkerij er in de praktijk uitzag. Allereerst toonde hij ons
zo ongeveer alle attributen die hij nodig had voor het uitoefenen van het imker
zijn. Het arsenaal bestond uit bijenkasten, broedkamers, honingkamers, honingramen,
rookpijp, enz. enz. Te veel om op te noemen, maar hij had het.
Het voornaamste wat je hierbij toch echt nodig hebt zijn de bijenvolken. Iedere
bijenkast heeft zijn eigen bijenvolk met koningin, de leefgemeenschap in die kast
is een wetenschap op zich.
Vlakbij zijn huis aan de andere kant van de zandweg heeft Harry zo'n viertal kasten
staan en rondom zijn huis nog eenzelfde hoeveelheid. Over het reilen en zeilen
van zijn bijenvolken kon hij uitvoerig verslag doen en zijn we toch een beetje
wijzer geworden.
Het werd tijd om weer naar binnen te gaan om weer achter de tafel plaats te gaan
nemen.
Ondertussen had de vrouw des huizes de braadpan op het fornuis gezet en niet veel later
schotelde ze ons heerlijke gebakken leverworst voor. Enige tijd later serveerde
ze er ook nog lekkere soep bij met als klap op de vuurpijl ook nog broodjes met
kroket. Harry zorgde natuurlijk voor de nodige drankjes. Het werd daarna nog een
levendige boel daar in huis.
Nu was Harry nog vergeten om uitleg te geven bij zijn nieuwe honingslinger. Dus
wij toch nog weer even naar buiten naar dat apparaat voor de laatste nieuwtjes.
Wederom binnen gekomen, hebben we het er nog een uurtje gezellig gemaakt.
Bij het heengaan kregen we nog, heel attent, een pot honing van eigen imkerij
als afscheid mee.
Hier volgen nog foto's van de bijeenkomst:
Zondag 20 nov 2022.
De organisatie van de bijeenkomst van de maand november was dit keer in handen
van Jan Wiegink. Op zondag 20 november waren we dus om 10.00 uur uitgenodigd
bij café
"De Molenberg" tussen Ootmarsum en Reutum.
Bij binnenkomst trapten we aan de stamtafel af met een paar bakken koffie met
enkele sneetjes krentenwegge. We waren ons reeds aan het vermaken met het
vertellen van de nodige oude wijsheden en verhalen, toen Jan alsnog besloot om
te gaan kegelen in de kegelzaal direct om de deur.
Jan had zich degelijk voorbereid en de indeling van de twee groepen al vastgesteld,
zodat we meteen konden beginnen. Na enkele inleidende worpen, konden we echt
serieus een begin maken met de wedstrijd.
Met Jan als administrator, af en toe afgewisseld door Johan, gingen we voortvarend
van start. De linkerbaan kende regelmatig een mankement, waardoor de ballen zich
vastliepen achter bij het tilmechanisme. Maar techneut Jan had, als vaste bespeler
van deze banen, wel vaker met dit bijltje gehakt en wist het mechanisme weer
snel aan de praat te krijgen.
Na enkele series werd duidelijk dat de vaste spelers Henk en Jan als de
gedoodverfde winnaars uit de bus kwamen. Maar ja, prijzen waren er toch niet
te verdienen.
Even later aan de stamtafel konden we nog genieten van een pilsje of een wijntje.
Ook lieten we Jos ons nog een grote en lekkere gehaktbal met brood voorzetten.
Ook werd de actualiteit van de dag doorgenomen, waar iedereen wel een eigen
mening bij had.
Tot het eind bleef het nog onrustig en gezellig. Iedereen kon weer vredig huiswaarts
keren.
Hierna volgen nog enkele foto's van die bijeenkomst: